Votum & groet
Zingen: Psalm 84: 1, 2/Hoe lieflijk is uw huis, o Heer!
De Tien Woorden
Zingen: Psalm 86: 4, 5/Leer mij naar uw wil te handelen
Gebed
Bijbellezing: Psalm 78: 1-8; 65-72
Zingen: Psalm 23c 1, 2, 3, 4, 5/Mijn God, mijn herder, zorgt voor mij
Preek
Zingen: Lied 634: 1, 2/U zij de glorie
Gebed
Collecte
Zingen: Liedboek Psalm 146c: 3, 4, 7/Welgelukzalig is ieder te noemen
Zegen
Psalm 78: 1-8; 65-79
Lieve familie van God,
[1] In elke woonkamer van christelijke ouders of grootouders of ook ooms en tantes zie je er wel eentje liggen. Een kinderbijbel. En ik ben daar blij mee. Een doop als van Jasmijn vandaag kan je aan het denken zetten. Aan het denken zetten over de vraag: wat geef je als gelovige aan kinderen mee? Dat is een vraag die opkomt als er een kindje geboren is, maar het is ook een vraag die opkomt als juist in deze tijd van ons structuren weer eens veranderen. Zelf ben ik opgegroeid in wereld waarin geloven normaal was. En kreeg ik van buren en boeken en TV-programma’s haast vanzelf een heleboel geloof mee. Die structuur is verdwenen. Wat blijft is de vraag: als ik gelovig ben, [2] wat geef ik onze kinderen mee? En weet je, die ene vraag heeft heel veel goede antwoorden, maar één goed antwoord op die vraag is dit: een kinderbijbel. Of misschien iets breder: de Bijbel. De verhalen van God, de verhalen over God. Dat jij voor dat kind open bent over God. Want dat verdient God. En dat verdient dat kind.
[3] Open over God. Het is me opgevallen dat best veel mensen in de afgelopen vakantietijd vertellen hoe ze God opnieuw ontmoet hebben in de natuur. Het is net alsof voor veel mensen het feit dat je agenda minder vol is met allemaal taken, dat je dat de ruimte geeft om zeg maar wat vaker uit het raam te kijken en de wereld met nieuwe ogen te zien. Gods wereld. En dat dan inderdaad de schepping net een boek is, waarin (dit is een citaat uit de Nederlandse Geloofsbelijdenis) waarin de schepselen letters zijn die het verhaal van God vertellen. En dat is mooi. Maar jij en ik, we ontmoeten ook mensen en ieder op z’n tijd horen we er zelf ook bij, mensen die moeite hebben God te ontdekken. Het spreekt allemaal niet vanzelf, dat je gelooft. Het spreekt allemaal niet van zelf, dat je God ziet en kent en ervaart.
Daarom heb je de Bijbel nodig, de Bijbel die, dat geloof ik, openheid geeft over God. De Bijbel, die het eerlijke verhaal over God vertelt. En dat verdient God. En dat verdien jij. Dat je dat verhaal in je opneemt. Het hele verhaal vanaf ‘In het begin’ en de schepping, via de woestijn en het beloofde land, naar ‘Kom, Heer Jezus, kom snel terug!’ En zo het hele verhaal van alle grote dingen die God heeft gedaan. En dan ben ik precies bij Psalm 78, waaruit we net wat stukken hebben gelezen. ‘Wij willen het onze kinderen niet onthouden, wij zullen aan het komend geslacht vertellen van de roemrijke, krachtige daden van de Heer, van de wonderen die Hij heeft gedaan.’ Mijn kind heeft recht op het verhaal van God.
Want wat is dan het punt? Het leven van onze kinderen en ook je eigen leven, dat verdient een goede achtergrond. En die goede achtergrond zijn de grote dingen die God heeft gedaan. [4] Zijn grote daden. En soms zie je iets van die achtergrond, als je onder de indruk bent van de natuur en er bijna doorheen kunt zien, een vingerafdruk van God. Maar al te vaak zie je het niet. Zomaar staat er van alles tussen God en ons leven in. Een veel te volle agenda. Teleurstellingen. Zingevers die dan toch nep blijken te zijn en leeg. En het is net alsof God er bij ligt te slapen. Of er helemaal niet is. Maar het echte verhaal over God is dat Hij er is en dat Hij in staat is om grote dingen te doen. Kijk Hem dan, ontdek Hem dan, in de Bijbel. En dan, wanneer dat de achtergrond van je leven is, ga je ook zien waar je Hem nog steeds kunt zien en ontdekken in je eigen leven. In het groot, zoals wanneer je zomaar onder de indruk bent van die natuur. En in het “klein”, als Hij je zomaar een klein meisje toevertrouwt. Het is allemaal God.
Wat geef je de kinderen mee? De Bijbel, het eerlijke verhaal over God. Maar ik zou ze nog iets willen meegeven, juist ook vanuit het geloof. Zeg maar, dat je ook eerlijk bent over jezelf. Open over God, [5] eerlijk over jezelf. En nu maak ik even een nieuw aanloopje. Als je bij een studentenvereniging wilt komen, noem eens een naam, bij A.S.C./A.V.S.V (ja, dat is die van prinses Amalia, maar een andere studentenvereniging mag ook), hoe werkt dat dan? Dan moet jij via een harde ontgroeningsperiode maar laten zien wat je waard bent. Anders kom jij niet bij de club. Oké. Als je een nieuwe baan wilt krijgen, hoe werkt dat dan? Dan moet jij solliciteren en praten als Brugman en je mooiste veren laten zien. Misschien dat ze je dan aannemen. Goed. Als je bij de kerk wilt horen, hoe werkt het dan? Hoe hoog moet je dan springen? Welke cijfers moet je hebben voor de kerk en in welke vakken? Ha, moet je horen.
We lazen net in Psalm 78 een oproep om open te zijn over God en de grote dingen die Hij doet. En om dat verhaal mee te geven aan een volgende generatie. Maar dan gaat de Psalm verder – en ik vind het aardig verrassend: ‘Dan gaan zij op God vertrouwen, Gods grote daden niet vergeten en zich richten naar zijn geboden. Dan worden zij niet als hun voorouders, een onwillig en opstandig geslacht, onstandvastig van hart en geest, een geslacht dat God ontrouw was.’ Alsjeblieft. Als dus iemand aanklopt om bij de kerk te komen, is er geen ontgroening, geen sollicitatieprocedure. Integendeel. Als er nieuwe mensen binnenkomen is dit onze boodschap: het is ons eerlijk is eerlijk nog niet gelukt. Ondanks alle grote dingen die God heeft gedaan en tegenover alle grote dingen die God heeft gedaan, staan onze blunders en onze tekorten. Het spijt mij voor Jasmijn, maar de wereld is niet de veilige plek waar je zonder angst zomaar kunt leven. En wat zegt dat over ons, volwassenen, en over ons, gelovigen? Het eerlijke verhaal: het is ons niet gelukt. Dus dat geven we mee: eerlijk over onszelf [6] en over onze tekorten.
Voor de helderheid: de boodschap van het geloof, van de Bijbel en dus ook van Psalm 78 is positief. We hebben expres ook het eind van die Psalm gelezen, over koning David. Als je dat slot meeneemt, dan is de toon van de hele Psalm dit: stel je voor dat God in onze dagen opnieuw iets groots doet. Stel je voor dat God in onze tijd zo ingrijpt, dat de wereld wel die plek van vrede en vrijheid is, zoals God het voor alle mensenkinderen bedacht had. Juist als je vanuit het geloof open bent over God en de grote dingen die Hij heeft gedaan en die Hij opnieuw kan doen, en juist als je vanuit het geloof eerlijk bent over jezelf en hoe het goede leven jou soms bij de vingers afbreekt, juist dan ontstaat er een diepe openheid, een diep verlangen, een diepe verwachting naar wat God zal gaan doen, wie weet, Jasmijn, in jouw generatie.
Open over God en zijn grote daden. Eerlijk over onszelf en onze tekorten. Maar een preek is geen preek als het niet ook eerlijk over Jezus gaat. [7] Nu zit Jezus ook al in Psalm 78 verborgen. In de figuur van koning David. Dat werkt als volgt: de Psalm gaat over hoe onze ouders de boel verknalden, maar dat God, kijk dan, in koning David een nieuw begin maakt, Gods koninkrijk op aarde. Maar! Jij en ik weten hoe het afliep met die grote koning David. Hij werd net als onze voorouders: onwillig en opstandig, een generatie die God ontrouw was. Steeds opnieuw breekt het stuk. Steeds opnieuw staan wij met lege handen.
Maar wij geloven dat heel wat generaties later een dochter van David een kind heeft gekregen, die zij mocht laten opgroeien met Psalm 78, met de grote dingen die God had gedaan. Die moeder heette Maria en haar kindje heette Jezus. En Hij groeide op en werd niet als zijn voorouders. Integendeel, Hij vertrouwde helemaal op God, Hij vergat geen van Gods grote daden, maar richtte zich naar zijn geboden. Eén van ons, maar dan wel trouw aan God. Eén van ons, maar Hem lukte het om een veilige en vredige wereld te maken voor iedereen om Hem heen. Dat wil zeggen… of moeten we eerlijk toegeven dat het Hem ook niet gelukt is? Want ook Hij ging dood, gekruisigd…
Maar ik geloof dat toen het leek dat ook Hij gevallen was en dood en begraven, dat Hij, mijn Heer, in de woorden van Psalm 78, dat Hij toen ontwaakte als uit een slaap, als een strijder uit de roes van de wijn. Hij joeg onze vijand, de dood, terug en ontnam hem zijn macht voor eeuwig. [8] Iets groters dan dat kan ik van God niet verwachten. En ik geloof dat de doop laat zien dat God ook tegen Jasmijn zegt: jij hoort bij ons! Jij hoort bij mijn familie. Ook jou zegen Ik met mijn allergrootste daden, met het leven voor altijd. En je hoeft niet te solliciteren of je best te doen of hoog te scoren. En jullie, Frank en Leanne, en jullie allemaal, hier in de kerk en thuis: zorg dat een nieuwe generatie dit verhaal hoort en deze God en Heer leert kennen zoals Hij is.
Amen.